Myśli

Przez horyzont pędzą myśli utracone 

Każde w moją stronę 

Atakują wraz z rosą poranną 

Przemierzają przez boleść nocy nieustanną 

Znów trzeba duszę z chwastów oczyścić 

Aby marzenia mogły się ziścić 

Lecz ciągle jedyna pokrzywa odrasta

Przez co życie mnie ciągle przerasta 

Próbuję sie zaprzyjaźnić z tą rośliną uroczą 

To podejmuję myśl nazbyt ochoczą 

By znów zwiedła bez życia opadła 

I w przepaść bezkresną sie wdarła 

Tak miotam się nieustannie 

Czy sil starczy?

Czy życie mnie życiem obarczy? 

Czasem parzy jak pokrzywa

Kiedy indziej przychodzi myśl dobrotliwa

Ulotna jest jak pył przez wiatr niesiony

Z myśli powstaje rój 

Już mam siłę by iść na bój 

Ale nie wiem w którą pójść stronę 

By odnaleźć myśli utracone 

Miejsami parzę sie zycia pokrzywą 

Czasami otrzymuję myśl dobrotliwą

Żal mi się z chwastem życia żegnać

On jest potrzebny by mieć odwagę się dość lękać